Tarih: 24.03.2010
Küllerden Yükseliş
Geçmiş elli yılda Avrupa’da kaydadeğer başarılara imza atılmıştır. 1950 yılında 2. Dünya Savaşı’nın yarattığı yıkım ortamından sonra AB’nin kurucu babaları olarak bilinen Jean Monnet ve Robert Schuman ortaklaşa kurumlar üzerinden egemenlikleri birleşme esasına dayalı olacak şekilde uluslararası ilişkilerde yepyeni bir model önerisinde bulundular. Ekonomik kaynakları karşılıklı paylaşarak ticaret engellerini kaldırdılar ve ortak çıkarlarına uygun olarak genel politikalar belirlediler.
1957’de ortak pazar kurulduğundan beri AB yiyeceklerin etiketlemesinden, ehliyet belgelerinin formatına ve terörizme karşı mücadele de eşgüdümlü hareket etmeye kadar ulusal mevzuatları etkilemişti. Avrupa ulusal hükümetleri arası savaş düşünülemez hale geldi. Bir yanda AB ekonomileri, Kuzey Amerika’ya yetişmeye çalışıyorken; diğer yandan AB, demokrasiyi, insan haklarını, piyasa ekonomilerini kucaklayan ülkeleri destekliyordu.
Üye ülkelerin oluşturduğu uluslar-üstü bir toplulukta karar alma süreci AB’nin yürütme organı, Avrupa’nın komisyonu demokratik seçim esasına dayalı Avrupa parlamentosu ve AB liderlerinden oluşan AB konseyi arasında paylaşılmıştır.
Kurulduğundan bu yana birlik ekonomist ülkeleri de bünyesine katarak ve bunları demokratik Avrupa ülkeleri olma yönünde dönüşümüne yardımcı olan bir kurum olarak altı üyeden 25 üye ülkeye yükseldi.
Birliğe katılmak isteyen aday ülkeler demokrasi ve insan hakları ile işlevsel piyasa ekonomisini garanti altına alan istikrarlı kurumları yerleştirmek için bütün AB mevzuatına ulusal hukuka uyumlu kapsayacak şekilde Kopenhag kriterlerini yerine getirmek zorundadır.
AB gelişme sürecinin daha geniş çerçevesini ise kıtanın kuzey ve güneyindeki ülkeleri kapsayan komşuluk politikasını oluşturuyor. Komşuluk politikası AB’nin ortak pazarını Rusya, Doğu Avrupa, Kuzey Afrika ve Orta Doğu’dan gelen mallara açmasını ve bu ülkelerle güvenlik, iltica, göç ve çevre ile ilgili alanlarda iş birliği yapmasını kapsar.
AB’nin büyümesi 2 temel sebepten dolayıdır ki bunlar;
1-) Tüm alanlarda maddi ve manevi olarak beraberlik içinde olmaları,
2-) Gelişme sürecini düzenli bir şekilde sürdürmek için uyguladıkları istikrarlı politikalarıdır.
Mertcan ERMİŞ
>>Geri<<
>>Ana Sayfa<<
